چراغی که بر خانه رواست؟!

تیم ملی کشورمان که صعودش به جام جهانی از قبل مسجل شده بود، در آخرین بازی مقدماتی در ورزشگاه آزادی در مقابل سوریه قرار گرفت و با تساوی ۲-۲ به کارش خاتمه داد. نتیجه ای که ایران را در صدر جدول گروه نگه داشت و سوریه را به عنوان تیم سوم برای اولین بار به پلی آف جام جهانی رساند تا شانس خود را در دو دیدار رفت و برگشت امتحان کنند و در صورت عبور از این مرحله دشوار، شاید یک گام بلند به سوی جام جهانی بردارند.

نکته اصلی این یادداشت نه صعود مقتدرانه ایران به جام جهانی است و نه گل تساوی سوری ها که تا اندازه زیادی کام مردم را تلخ کرد و نه حواشی رختکن سوری ها و واکنش ها حواشی دنیای مجازی. نکته اصلی خواهران و مادران و دختران ایرانِ اسلامی عزیزمان هستند. آن ها که در خانه غریب بودند. آنقدر غریب بودند که دست به قلم بشویم و این بار را فقط برای خودشان بنویسیم.

اینکه بعد از تلاش های بسیار بین المللی و داخلی برای فراهم کردن شرایط حضور بانوان و خانواده ها در استادیوم های ورزشی، هنوز منتج به نتیجه قابل توجهی نشده و فقط در موارد محدود و با فشارهای فدراسیون های جهانی، آن هم به صورت فرمالیته و برای خواص، شاهد حضور بانوان در سالن‌های ورزشی و استادیوم ها بوده ایم، خودش مسئله ای است که جای بحث فراوان دارد. اما چیزی که بیش از پیش تاثر عموم مردم و ورزشکاران و هنرمندان و فعالان سیاسی و اجتماعی را به همراه داشت، اجازه ورود به بانوان سوری به ورزشگاه آزادی بود. درست جلوی چشمان معصوم و مظلوم بانوان سرزمین خودمان و با سلام و صلوات و احترام. گویی در خانه خودمان ما را راه ندهند.

بهانه ها و گره افکنی های فراوانی که در طول سال های گذشته، سنگِ راهِ ورود بانوان به استادیوم ها بودند به مرور رنگ باخته اند و به عقیده اکثر کارشناسان فرهنگی و ورزشی حضور بانوان و خانواده ها در ورزشگاه ها تاثیر مثبت فراوانی در بهبود وضعیت فرهنگی این اماکن خواهد داشت.  اکنون وقت آن رسیده است که به تلاش های انجام شده، جامه عمل بپوشانیم. حال که بعد از واکنش بزرگان فوتبال و هنرمندان نامی کشورمان، و همراهی مشاور رئیس جمهور منتخب ملت و معاون وزیر ورزش و عده کثیری از مسئولین نظام این خواسته به حق، خواست قلبی عموم مردم شده و آمادگی و عزم راسخی از سوی ملت غیور ایران برای این امر مهم وجود دارد، باید چاره ای اندیشید. کیمیا علیزاده ها و دختران افتخار آفرین ایرانی که با حجاب اسلامی در میادین بزرگ درخشیدند و  از شخصِ آیت الله خامنه ای، رهبر انقلاب احسنت و مرحبا و پیام تبریک دریافت کردند، از دلِ همین جامعه بانوان روییده اند و شایسته این هستند که در کشورشان، جایی که به آن تعلق خاطر دارند و برای اعتلای پرچم مقدسش از خود گذشتگی های فراوان کرده اند، گرامی داشته شوند. سکوهای آزادی حق زنانی است که برای آزادی، زیر پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران تلاش کرده اند. همسر داده اند، فرزند داده اند و حتی جان خود را دریغ نکرده اند.

می شود لبخندهای نجیبانه دختران ایران زمین، جای اشک های حسرت شان را بگیرد. می شود چراغی که بر خانه رواست را در خانه روشن کرد و امیدوار بود به آینده روشن ایران عزیزمان.